Snipfan.nl

Tijdens de uitzinnige vreugde die in Nederland heerste, stond de Pander Postjager nog steeds aan de grond op het vliegveld van Grottaglie in Italie de defecte motor werd gerepareerd in Italie en op 31 december 1933 bereikte de Postjager alsnog Batavia. De originele bemanning, bestaande uit Asjes, Geyssendorfer en van Straten was bij het toestel gebleven.

Langs de gehele route in Nederlands Indie werd post ingenomen voor vervoer naar Nederland. Bij die post was groot aantal speciale kaarten die ter ondersteuning naar de bemanning van de Postjager waren gestuurd. De originele post van de Postjager was eerder al door de Pelikaan (eerst door de IJsvogel) opgehaald en was dus nu al weer terug in Nederland. 

Op 4 januari 1934 vertrok de Postjager weer uit Nederlands Indie en kwam op 11 januari 1934 in Nederland aan.

Voor verzamelaars is het leuk om te weten, dat er van het Postjager stempel dat in Batavia Centrum werd gebruikt, zes varianten zijn. Meer daarover vindt u in de Luchtpostcatalogus van Nederland en de overzeese rijksdelen. Bij de terugvlucht van de Postjager werd post vervoerd uit Bandoeng, Batavia, Medan en Alor Star. Al deze plaatsen hadden een eigen Postjager-stempel.

De Postjager heeft verder geen imposante rol meer gespeeld in de geschiedenis van de luchtpost tussen Nederland en Nederlands Indie. De laatste actie voor de Postjager was deelname aan de London-Melbourne race in 1934. De Postjager, voor deze gelegenheid omgedoopt tot Panderjager, behoorde in eerste instantie tot een van de kanshebbers bij de snelheidswedstrijd. Het noodlot sloeg echter toe op het vliegveld van Allahabad. Door een communicatiestoring dacht een trekkerchauffeur, dat de Panderjager niet zou vertrekken en reed hij de startbaan op. De Panderjager vertrok echter wel en ramde de trekker. Het vliegtuig raakte in brand, doch de bemanning slaagde erin om het toestel te verlaten. Ook de bestuurder van de trekker werd uit de vlammenzee gered. Geen persoonlijke ongelukken dus, maar wel het einde van de PH-OST.