Snipfan.nl

In 1950 bestond de stad Christchurch in New Zealand 100 jaar. Ter gelegenheid van dit jubileum zou er een air race plaatsvinden tussen London en Christchurch. In London werden de voorbereidingen getroffen door The Royal Aero Club. Deze club had de nodige ervaring met het organiseren van air races. De London - Melbourne race van 1934 was ook door hen georganiseerd. In Christchurch werd de organisatie voorbereid door de The Canterbury International Air Race Council. Die voorbereidingen namen echter zoveel tijd in beslag, dat de race werd uitgesteld tot 1953. De vlucht bestond, net zoals de London - Melbourne race uit een snelheidsrace en een handicaprace. De KLM besloot om mee te doen aan de handicaprace met een DC-6A, de PH-TGA, de "Dr. I.R.M. Damme". De bemanning bestond uit H.A. Kooper, J.F. Griffith, P.J. Aarts en J. Noomen. KLM directeur Plesman had tegen gezagvoerder Kooper gezegd: "Race niet, maar zie dat je op de gebruikelijke manier aankomt". Uiteindelijk werd de handicaprace gewonnen door de K.L.M. Het toestel had inderdaad niet echt geraced. De meeste tijdwinst werd behaald met het efficienter werken tijdens de tussenstops.

Voor Nederland had deze vlucht een speciaal karakter. 29 van de 64 pasagiers waren vrouwelijke emigranten, die zich in New Zealand bij echtgenoten zouden voegen. Om die reden werd deze vlucht ook wel de bruidsvlucht genoemd. Behalve de passagiers en hun bagage, vervoerde het Nederlandse toestel ook 59.000, hoofdzakelijk filatelistische stukken en 9,3 kg drukwerk. Op de terugvlucht werd 231 kg post vervoerd. Ook andere deelnemers vervoerden post, maar in veel kleinere hoeveelheden dan de Nederlandse DC-6.

Zoals bij zovele bijzondere vluchten, werden er ook bij deze vlucht door de K.L.M. speciale enveloppen ter beschikking gesteld. Deze enveloppen werden allen voorzien van het luchtpostzegel voor bijzondere vluchten (NVPH nr. 14) dat voor het eerst voor deze vlucht werd gebruikt. Officieel was deze postzegel op 9 september 1953 in omloop gebracht. Omdat in die periode ook de Rode Kruis zegels werden uitgegeven, zijn er ook veel poststukken voor deze vlucht voorzien van de gehele serie Rode Kruis zegels. In elk geval werd elk poststuk dat met deze vlucht werd vervoerd ook voorzien van een rond bijzonder stempel met een afbeelding van een oud zeilschip, met daarboven een vliegtuig. Beiden het symbool van de Vliegende Hollander.

De K.L.M. had voor de terugvlucht ook speciale enveloppen ontworpen. Deze enveloppen waren in Nederland al voorzien van het adres en werden in Christchurch afgestempeld en voorzien van een bijzonder stempel voor de terugvlucht. Dat betrof een rechthoekig stempel met een afbeelding van een vliegtuig. Met een beetje fantasie is daar wel een DC-6 van te maken. Kennelijk omdat er te weinig enveloppen waren voor de heenvlucht werden er ook diverse terugvluchtenveloppen voorzien van een opdruk en daardoor geschikt gemaakt voor de heenvlucht. Natuurlijk was er ook gewone post die met deze vlucht werd vervoerd.

Ook het Britse vliegtuig de G-AMAV, een Viscount van de BEA met de naam "RMA Endeaver" vervoerde post. Deze post bestond hoofdzakelijk uit herinneringsenveloppen, zoals hiernaast afgebeeld.

Dit toestel won de snelheidsrace in 40 uur en 41 minuten. De gemiddelde snelheid was 290 mijl per uur. Hierdoor werd de recordtijd die de Havilland Comet had behaald tijdend de MacRobertson Air Race tussen London en Melbourne in 1934, gehalveerd.

  Deze enveloppe werd op 1 september 1953 als gewone luchtpost door een Hastings C-3 van de Nieuw Zeelandse luchtmacht van Christchurch vervoerd naar de organisator van de Christchurch Air Race in London. Op 8 oktober 1953 maakte de enveloppe deel uit van de lading van dezelfde Hastings C-3, maar nu als deelnemer aan de London - Christchurch Air Race (startnummer 22). Wat voor "onze" enveloppen de heenvlucht was, was voor deze enveloppe dus de terugvlucht. De Hastings C-3 raakte in Negombo in Ceylon zodanig beschadigd dat een nieuwe motor geinstalleerd moest worden. Het toestel werd uit de race genomen en kwam uiteindelijk op 20 oktober 1953 in Christchurch aan.

Nadat de KLM als winnaar van de handicap race was uitgeroepen, vatte de directeur van de KLM North American Division het idee op, om zijn relaties middels een brief mede te delen, dat deze winst toch voornamelijk te danken was aan het Amerikaanse materiaal waarmee de KLM had gevlogen. De brief liep over van superlatieven. "It is good to know that KLM was the only one to use American Equipment. The equipment won. Why? Because our good American Douglas DC-6A Liftmaster was manufactured with so much American devotion to quality." Dan volgt er een verhaal over de speciaal getrainde KLM personeelsleden en over de waardevolle speciale enveloppen die vervoerd werden. Die alinea werd afgesloten met: "And, of course, they were carried on the winning American-built plane in this momentous international air race." Was getekend: Edward G. Serle.

Ook in Nederland werd de trots over deze overwinning niet onder stoelen of banken gestoken. Er verscheen een prent in folio-formaat met daarop een ode aan de KLM en Plesman.

Hieronder de tekst van deze lof uiting.

Toegegeven, het is geen Joost van den Vondel, maar het geeft wel de trost over deze overwinning weer.